DE EPISCOPIS ITALIA, Et Infularum Adjacentium
TOMUS QUINTUS
Complectens Patriarchales in Italia fingularis dignitatis Ecclefias, earumque Suffraganeos Epifcopatus qui in Foro Julii, Venetorumque Dominio enumerantur. AUCTORE
FERDINANDO UGHELLO
Florentino Abbate SS. Vincentii, & Anaftafii ad Aquas Salvias Ordinis Ciftercienfis, & Sacræ Indicis Congregationis Confultore.
Editio fecunda, aucta, & emendata
CURA ET STUDIO
Nicolai Coleti, Ecclefiæ S. Moyfis Venetiarum Sacerdotis Alumni .
VENETIIS, Apud Sebaftianum Coleti. MDCCXX:
SUPERIORUM PERMISSU, AC PRIVILEGIO.
ILLUSTRISS., AC REVERENDISS. D. D.
PETRO BARBADICO
PATRIARCH A
Eftiebat jamdudum, ILLUSTRISSIME ac REVERENDISSIME PRÆSUL, nova hæc preclariffimi Operis de Italiæ Epifcopis editio qualicumque labore, ac verè præcipiti cura elaborata, amplitudinis Tuæ Patrocinium; peragratifque hactenus externis aulis patrio denique in folio conquiefcere, umbræque domestica lenitate frui jampridem optabat. Effuderunt tandem irrequieta præla quintum hoc volumen, Venetæ urbis, atque dominii augufta majeftate repletum, duarum præftantiffimarum totius Italiæ fi Romanam excipias, Ecclefiarum dignitate confpi
cuum, plurimorum concivium Tuorum facris infulis redimita fre- quentia ornatum, fplendidiffimi denique nominis Tui nitore fuper- bum; quod, cum Majorum more præfidium illi dandum effet ac decus, Tuæ virtutifrder, felicitari committendum fammo ju- se exiftimavi. Neque aliud mehercule cogitavi, ex quo primum hujus operis excudendi fpartam fufceperim, quam ut illud in tan- to regiminis Tui fplendore renatum Tuis quoque aufpiciis prodi- ret in lucem. Verum unaquaque Provincia fingulis voluminibus pro- prium exhibente Patronum, Teque ea, qua præftas, benignitate cum aliis clientele munus haud ægrè partiente, tamdiu peroptatus Te adeundi mihi dilatus eft honos, quandiu hoc, quod bumil lime offero, emitteretur volumen. Defcribitur in eo hæc princeps Ecclefia, cui tam laudabiliter præes, quæque è vulgari aliarum forte ad maximam pervenit amplitudinem defcribuntur Antecef- forum Tuorum res geftæ, atque virtutes; quibus Tu demum ac- cedis & horum digniffimus fucceffor, & illius majeftati par. Mi- rabitur autem fortaffe aliquis, quod cum de Te verba fierent, parciffime, ac fummis, ut ajunt, labiis decora Tua fuerint perftricta, quibus & ad tanti Sacerdotii cathedram viam Tibi ftraveris, & eam impleas non impari præftantis animi magnitudine. Verùm cum noverit virtutem Tuam, quæ laudes ftudet promereri, horret au- dire, fatis facile intelliget fatius fuiffe filendo ingenti parcere mo- deftiæ Tuæ, quam fando eidem effe moleftiæ, ac oneri cùm autem perpenderit à Te virente adhuc ætate & ad quodlibet il- luftre facinus parata, majora in dies edi, à nobis expectari, pro- be perfpiciet temeritatis ac iniquitatis haud fuifle notam evafu- rum, fi quis fegetem florentem adhuc, jamque in fpicas undequaque erupturam intempeftiva falce demetere voluiffet, atque certis qui- bufdam conatus effet coercere limitibus gloriam Tuam, quæ ter- mini nondum patiens novum quotidie percipit incrementum. Ve- nient Potteri, in quorum mentibus perpetuo vigebit Tui memoria grandibus teftata, expreffaque recte geltorum monumentis: iis fas erit eximias animi Tui dotes, egregiaque facta pleniffimis, & ab omni affentationis fufpicione remotis præconiis libere concelebrare, eaque tenerorum nepotum oculis obiicete veluti exempla quædam, quæ vel imitentur, vel faltem admirentur. lis licebit extollere fin- gularem PIETATEM Tuam, qua alperrimis Reipublicæ tem- poribus pluries vifus es poenitentis fpecie indutus urbem penè totam fupplex atque pedes Clero præeunte populo fubfequente luftrare imminentium malorum efficax deprecator: infignem MODE- STIAM, qua fecundarum rerum affluentia minime abriperis néque fuperbis in tantæ dignitatis faftigio collocatus: ÆQUITA TEM fammam, à qua non Magnatum favore, non parentum of- nieiis divelli unquam potes rectiflimus cujufcumque meritorum æsti, mator incredibilem propè VIGILANTIAM, atque SOLLI- CITUDINEM paftoralem, quibus irrequietas fuper gregem Tuum agis excubias, ac vitia evellendo, interendo virtutes Clerum Tuum ad. fanctiorem vivendi normam, atque ad feveriorem Ecclefiafti ce difciplinæ regulam pertrahere fummis viribus contendis : LI- BERALITATEM denique, BENEFICENTIAM, CHA
RITATEM, CLEMENTIAM, HUMANITATEM, cæteraque non vulgaria animi Tui ornamenta, quibus & cura Tua concreditas oves pientiffimè foves amantiffimus Paftor, & à Majoribus Tuis parto Barbadicæ familiæ fplendori novas faces addis nobiliffimæ ftirpis præftantiffimum germen. Fulget equidem inter Venetas foboles Barbadica propago & fanguinis vetullate, & rerum geftarum commendatione percelebris, atque nomen, quod ex ea editi Proceres quà roga qua fago illuftres muneribus feu facris feù profanis domi forifque egregiè obitis immortalitati peperere, longe. lateque diffundit: verùm tantam gentilitiam claritatem, qua plerique contenti hæreditario lumine inerter fulgerent, Tu veluti alienam putas, atque eam tantum refpicis, quatenus ad Avorum Tuorum perfequenda veftigia generofum animum accendit. Hinc quafi novus homo non à familia Tibi dignitatem accerfis, fed facinorum patratorum gloria in familiam novum invehere niteris ornamentum. Verùm quò fenfim pertrahor invitus, & aurium Tuarum vellicorigorem? Hæc, inquam, Pofteri enarrabunt mihique in præ fentiarum abunde fit Tuam exoraffe benignitatem, ut hilari fronte, ferenoque vultu hoc, quod magna animi alacritate cultu majori nomini Tuo facrum dico, eruditiffimi Auctoris volumen, & quidquid eidem impenfum eft, excipere non dedigneris, atque refpicere clementiffimo intuitu hoc meæ erga Te reverentiæ, debitique obfequii argumentum, & Deum Optimum Maximum enixis precibus efflagitaffe, ut in Ecclefiæ fuæ commodum atque decus Te diu fervet incolumen.
Dabam Venetiis VIII. Kalendas Martias 1720,
« PrejšnjaNaprej » |